Powieść Barbary Ciwoniuk spełnia wszystkie warunki dobrej książki młodzieżowej. Autorka porusza w niej moc ważnych w tym wieku tematów, które odnajdziemy także w innych książkach tego typu. Opisuje je w sposób ciekawy, żywy i wiarygodny. Przedstawia wiele zróżnicowanych postaci, umiejętnie buduje napięcie i zaskakuje rozwojem akcji. Tę nieprzewidywalność bardzo sobie w tej książce cenię.
Chciałabym jednak zająć się tym, co odróżnia ją od podobnych tytułów. I bardzo proszę wysłuchać mnie do końca :)
Milena, główna bohaterka powieści, bierze w czasie wakacji udział w warsztatach literackich, które poświęcone są Marii Konopnickiej. Nie tylko ona. Także obiekt jej westchnień jest poetką na tyle zainteresowany, by w czasie wakacji poświęcić jej swój czas. Nie wiedziałam, co o tym myśleć. Towarzyskie rozmowy w kawiarnianych ogródkach na temat przeczytanych akurat jej biografii, nie wydawały mi się naturalne. Proszę się nie zniechęcać! Ten temat wciąga! Naprawdę! Może dlatego, że został niekonwencjonalnie potraktowany. W każdym razie wzbudził moje zainteresowanie osobą pisarki i mam zamiar przeczytać kilka pozycji z bibliografii zamieszczonej na końcu książki. Podobały mi się gorące dyskusje prowadzone w trakcie warsztatów i odwaga Mileny w wypowiadaniu swojej opinii. Poza tym, autorka zręcznie połączyła dyskusje o Marii Konopnickiej z tematem tolerancji i wystawiła swoją bohaterkę na ciężką próbę tolerancyjności.
Co jeszcze? No, może to, że o książce można dyskutować, sprzeczać się. Uważać wątek z Marią Konopnicką za udany, albo nie. Krytykować pewne postawy, lub stawać w ich obronie. Tematów spornych w tej książce nie brakuje. Nie pozostawia czytelnika obojętnym, a to według mnie bardzo dużo.
Zachęcam do przeczytania także innych tytułów. B. Ciwoniuk. Moim faworytem jest „Igor”, ale przyznaję też od razu, że nie przeczytałam jeszcze wszystkich jej powieści. Nadrobię!:)
B.